Muhammet Akif Kıroğlu
Gözlerinden bellidir soğuk ve puslu gece
Bașın yerden kalkmıyor ömrün bitmiş korkmaktan
Kalbini parçalar da diline düșmez hece
İçinden kin sızıyor ruhundaki çatlaktan
Bulut bulut düșlerin sarsılıyor rüzgârla
Çığlıklarla titriyor eskitilmiș yapraklar
Fırtınalı gözlerin zamanda sabit nokta
Yokluğunda susamıș boynu bükük topraklar
Acı ile örülmüş kader izli saçların
Kim bilir hangi güne bașladın felaketle
Bir demet küsmüş öbek gözler ve hassas karın
Özüm senin neyine haydi git selametle
0 yorum