Muhammet Akif Kıroğlu

Gözlerinden bellidir soğuk ve puslu gece 
Bașın yerden kalkmıyor ömrün bitmiş korkmaktan
Kalbini parçalar da diline düșmez hece
İçinden kin sızıyor ruhundaki çatlaktan 

Bulut bulut düșlerin sarsılıyor rüzgârla 
Çığlıklarla titriyor eskitilmiș yapraklar 
Fırtınalı gözlerin zamanda sabit nokta
Yokluğunda susamıș boynu bükük topraklar 

Acı ile örülmüş kader izli saçların 
Kim bilir hangi güne bașladın felaketle 
Bir demet küsmüş öbek gözler ve hassas karın
Özüm senin neyine haydi git selametle

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir