Muhammet Akif Kıroğlu
Karanlıklar uyuduğunda Bir ben kalırım mahzun ortada Boynum kırılsa bile eğilmez İçime akıtırım katran yașlarımı bir anda İçimde fokur fokur kaynayan sevda Kül olur adını duyup harlanınca Renkler dünyaya uğradığında Daha bir yalnız kalırım gözlerim ufukta Hayatım 4 șeritli bir otoyolda geçer Sen ise bir salonda yahut vapurda Öyle imkansızsın öyle uzaksın bana İmkansıza sevdalandım mağrurca Havalar her daim ısındıkça Daha bir üşürüm teninin hayaliyle Dikenlerim toplanır bir lejyonere saplanır Bir savaşta ya da düelloda uğrunda Öyle kanlı bir aysın sen uzakta Öyle kandım bakakaldım hunharca
4 yorum
Bahtsız Bedevi · Temmuz 15, 2021 8:12 pm tarihinde
Şairin istiareleri çok kuvvetli ulaşılmaz aşkını yüksek belagat içeren ama anlaşılır bir üslupla anlatmış zevkle okuyoruz teşekkürler
Akif · Temmuz 16, 2021 12:08 am tarihinde
Teşekkür ederim efenim sizlere layık olmaya çalışıyorum
Tatsu · Temmuz 19, 2021 4:06 am tarihinde
Şair duygularını kelimelere çok güzel dökmüş. Çok beğendim, duygulandım :’)
Akif · Temmuz 26, 2021 12:57 am tarihinde
Teşekkürler efenim sizlere layık olmaya çalışıyorum