GÖLGESİ YETEN

Salih Emin Demir

Kapı çalar, bağdaş bozulur, dimdik durulur 
Emeğine kadar ıslanmış biri gelir
Üşüdüm sevgili der, ilişir sobanın kuytusuna
İki küçük gözüzdür, kapanıp açılırız o sıra 

Tez çalar kızıla, öyle görmüş yazık 
Emeğin en büyüğü aşırmış gelmiş köyden onları 
Bir vaveyladır cihanda, kopup gider sonraları
Kâh anlar kâh güleriz hep beraber babacığım 

Ben anlayamam, henüz toprağı ıslanmamış
Saçlarını kar örtmüş seyyarken babacığım 
Öyle uzaktan ve karalarınla seveceğin tutar elimizden
Korka sevine çıkarız sırtına, gülmek gerektir gayrı

Çınarların esamesi okunmaz, kibirle bakarlar 
Sen her şeye gölgesi yeten babacığım 
Benim de geçeceğim yollardan sevgi selleri sana
Kucağında bir sabi, şimdi yaşatmak vakti babacığım