BİZLER

Mükremin Karaçam

Yeşermeden çürümüş tohumlarız biz
Zaman kabul etmez bizi sinesine
Alın yazımızda var bu kaybetmek
Bilenirken körelmek, tüketirken tükenmek
 
Ölmüş bir ihtiyarın saatiyiz
Zamanı değil acı hatıraları gösteririz
Bir saat kadranıyız
Sadece iki defa doğruyu gösteren
 
Asırlık bir hancıyız
İki yanı çıkmaz bir sokakta
Bir yolun yolcusuyuz
Uçurumun yamacında
 
Ölmüş ve gömülmemişiz
Bir mezarımız olamaz
Bitmiş bir savaşın meydanıyız
Siperlerimiz dolamaz
 
Geride kalmış ama unutulmayız
Çünkü hiç hatırlanmamışız
Yazılmamış bir hikâyede
Başrolde ve yalnızız