BAKMA OĞLUM ŞAHİT YAZARLAR!

Şakir Zümre

Kimin umurunda bizi nasıl isimlendirip ne ile yaftaladıkları? Hangi lakapla anıldığımız yahut bize ne yakıştırdıkları? Bizi, şuurlu ya da şuursuz, baskılayıp belirli kalıplara sokmaya çalışanların vardığı nokta kimin ne işine yarar ki? Fikirlerini zerrece umursamadığımız insanların sözleri neden hayatlarımızı etkilesin? Peki ya fikirlerini umursadığımız insanların sözleri  etkilemeli mi bizleri? Her zaman hayatı başkalarına göre mi yaşayacağız?

Kardeşlerim! Bu ve benzeri sözleri çokça duyacaksınız. Aldırış etmeyin bu sözleri söyleyenlere. Unutmayın insan topluluk olarak yaşayan bir varlıktır. Sosyal bir canlıdır. Başının dikine giden, dikenin içinde kalır. Ara ara tatil gibi tek kalmak, tabir caizse kafa dinlemek iyidir. Ama tatiller de tadında güzeldir. Ne dediğimizi bilip öyle söyleyelim. Nasıl oturduğumuz, nasıl kalkacağımızın teminatı olsun. Huzuru ve düzeni bozmakla elimize ne geçecek ki? Fikirlere kıymet verip önemsemeyeceksek neyi önemseyeceğiz? Elbette ki umurumuz da olacak, umurumuzda olan insanlar da. Biz kimseye kıymet vermezsek bize kim kıymet verecek. Kaç yaşına kadar âsîlik ve başıboşluk edeceğiz? Topluma kendimizi kabul ettirme çabasında olmaktansa kendimizi dışlayarak intihara mı sürükleyelim? 

Ne kadar da kolay yükleniyorlar bize değil mi! Yok onu önemseme, yok bunu önemseme. Sen şusun, sen busun. Amaçları ne bunları söyleyenlerin? Kendi fikirlerini bizlere zorla yaptırmak için böyle bir tuzak içerisine mi sokuyorlar bizi acaba? Dillerine doladıkları “Sistemin bir çarkı olma!” sözü ne kadar da süslenmiş ve yüksek sesle çıkmakta ağızlarından! Tek kalıp ne olalım istiyorlar? Onlardan küçük kalalım ve bizi kolayca ezsinler. Hiçbir işe yaramayan bir çark olmaktansa sistemin işini kolaylaştıran bir çark olmak daha iyi değil midir? İllaki dikkat çekip ben buradayım ama bir işe yaramıyorum demenin bir anlamı var mıdır? Sistemli ve tertipli olmak neden kötü bir eylem olsun ki hem?

Şimdi tutup bir de yapmadığımız şeylerden dolayı bizleri vebale sokmak isteyenler var! Zaten yaptığımız her şeyin vebali üzerimizde. Bir de yapmadıklarımızın vebali üzerimize yüklenmek isteniyor. Namaz kılmasan “Niye kılmadın?..” Kılsan “Neden böyle kıldın?..” Söz söylemesen “Bu korkaklıkla ne kadar yaşayacaksın?..” Söylesen “Bu cüretkârlık nereden geliyor?..” Bir olay üzerine düşünmesen “İnsan olmanın sorumluluğu nerede kaldı?..” Düşünsen “Sen nasıl bir akıl sahibi olduğunu iddia ediyorsun ki böyle düşünüyorsun?..”

Demem o ki her an görülmekte, takip edilip gözetilmekteyiz! Zamanı gelince her yaptığımız sanki bir bir önümüze gelecek! Neye karışıp, neye karışmadığımız fark etmez! Suçlanacak ve suçlu bulunacağız. Belki de önce suçlu bulunup sonra suçlanacağız! Suçluysak zaten neyle suçlandığımızın bir önemi var mı? O zaman her şeye bakıp atlamamak lazım! Her olayın içine girmediğimiz gibi kenarında dahi durmamalıyız! Hiçbir şey olmasa şahit yazarlar! Derler ki “Falanca komünistleri görmüş, komünistlerin yanında görülmüş, komünistlerle kol kola görülmüş! Şahit deyu yazın!” Derler ki “Falanca kapitalistleri görmüş, kapitalistlerle beraber görülmüş, kapitalistlerin ürünleriyle görülmüş! Şahit deyu yazın!” En kötüsü de derler ki “Falanca kellesi gövdesine ağır gelenleri görmüş, darağacına hasret çekenlerle beraber görülmüş, nizama yön vermek isteyenlerle tarihin kurumuş sayfalarını ıslatırken görülmüş! Şahit deyu yazın!” Belki de aktif şahitlik isteyip “Şehit deyu yazın!” derler.

Aman ha aman! Kime, ne için, neden ve nasıl şahitlik yaptığına dikkat etmeli insan! Bugün “Yaptıklarım gereklidir!” derken, yarın “Ben bu gereksiz işi neden yapmışım?” dersin! Gerçek bildiklerin bir gün yalan olur! Çınar olacak diye güvenip hesap yaptığın, sahiplendiğin fidanlar, başkalarının kavakları çıkar da hüsran bile elinde kalmamış olur! Yalan dünya demişler, her güzel şey çirkin çıkar, her çirkinlik yanlış yerden bakmaktan kaynaklıdır! Öyleyse bakma oğlum durma öyle her yerde! Bakma öyle her tarafa! Bakma oğlum şahit yazarlar!!!