GÜNEBAKAN

Mükremin Karaçam

Yüreğimde sözler kaldı
Açmadın, okumadın
Sözlerse birikti
Boğuldu kalbim sonra
Mezarına gittim tüm benliğimle
Bir toprakta ben attım ellerimle
Gözlerim dayanamadı
Sanki dağlandı da kapandı
Bir anlam aradım toprakta
Seçemedim
Yağmur yağdı üzerine
Sırılsıklam aşık oldum yağmura
O bana damlamadı bile
Güne bakandım sana bakarken
Ama kıştı mevsimin, göremedim
Zahirinde kayboldu gözlerin
Neşroldu benden içeri sedan
Yer etti haleti ruhumda 
Kaybettim zaten ruhumu, bilemedim
Küçüldü dünyam etrafında 
Bir hiç oldu boşlukta
Bedenimse mezarımda taş
Kanım toprağımda su oldu
Üstü kapalıydı, anlam veremedim
Zaten neyim kaldı vereceğim
Bir emanet bedenim
Çalınmış ruhum ve kırdığın heveslerim