Eylül Alparslan
Can çekişirdi toprağımdaki çiçeklerim
Senin yokluğundan bir damla su yağmazken.
Titrer dururdu ağaçlarımın yaprakları
Senin yokluğundan rüzgarlar soğuk soğuk eserken.
Kurumuş çatlamış toprağımı
Hayallerim bezerdi.
O boşluklar onları yiyerek bitirirken.
Yıkılırdı içimdeki şehir ve beldeler
Senin yokluğundan durmak bilmezken depremler.
Yokluğun bitirirdi beni,
Ve baştan aşağı varlığın beni inşa ederken.
0 yorum