Mükremin Karaçam

Göremediğim bir gün yüzü
Tünelin sonunda bir ışıksın
Bir bahar başlangıcı
Bir mehtabın şafağısın
Sonu olmaz bir ırmak ve
Ondan beslenen goncamsın
Güneşsiz bir gökte
Kaf Dağı’nda bir kavsın
Denizin ucunda, göğün eteğinde
Dünyamı sararsın gözlerinle, elinle
Ve dönerken kâinat ekseninde
Kendimi kaybederken seninle
Şiirimde, kalbimde, dilimde
Bitmeyen nakaratım, yazılmamış mısramsın
Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir