Muhammed Örenç
balıkları sulayıp çiçekleri budadım
yerli yerinde duran kitaplarımı yırttım
son otobüsü bilerek kaçırdım
artık yürümek ayaklarıma yük değil.
tırtılın kozasını ellerimle yardığımdan beri
öksüz kanatların güzelliği gönlümdeki en ağır süs.
takvim yapraklarından tarih öğreniyorum
parmak uçlarıma üşüşen Sovyet soğuğunu
bir Nazi flamethrower ile kırıyor.
şimdi burada Hitler'e methiyeler düzsem,
sanki
Churchill'in gönlü mü kalır?
Yahudiler beni mi lanetler? 
yedi günah -versus- on emir
artık çağımızda eskimiş olan iki sayı
borsa grafikleri daha cazip, abartılmamış her söz zayi
yetmez üç nokta, bir de ÜNLEM.
sesimi kaybediyorum insanlarda.

dünya dediler bir değirmen.

nefesim yettiğince ıslık çaldım
yağmur sesini bastırmak için.
yoksa,
Meleklerin beni terk edişi bu yüzden mi?


Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir