Muhammed Akif Kıroğlu
Ne gözlerin ne tenin aşkı bana tanımlar Dudakların bir orman dışına saçmaz acı Yalnız ince sözlerin papatyadan hoş kokar Bir ben değilim sarhoş sesinden uçmuș hancı Bir nilüfer sessizi bir de gönül arsızı Dolaşmışlar dünyayı kederleri bilmeden Yüreğimde çağladı kutsal kentin hırsızı Akrep ikiyi vurdu saniyeler görmeden Şimdi koşmak vaktidir hür sevdalı ufukta Zaman dursun yıllarca çocukluğa çarpmadan Papatyalar neşeli güller ise rükûda Abartılmış çiçeksin gözlerin nur oymadan
0 yorum