Ölüm kırmızısı rujun vardı
Değmeliydi soğuktan donan yanaklarıma
O an ölmeliydim ki bir anlamı olsun,
Ölüm derinliği gözlerin vardı
Bakıp bakıp yuvarlanmalık
Göz bebeklerin her kaçtığında benimkilerden
Yakalamak için delirirdi saplantılı gözlerim
Ellerim üşürdü aşk denen çukurda
Tutmak zor gelirdi sana
Seni seviyorum desem gülerdin
Niye derdin
Sebebi mi vardı ki aşkın
Kaçtın kaçtın hep seni aradım
Evet kaçmalıydın kaçmalıydın
Saplantılıydı kalbim
Korkmalıydın korkmalıydın
Çünkü anlayamazdın
Anlayamazdın
Kalbin yoktu ki senin
Bu deliyi nereye koyacaktın
0 yorum