Elif Sakallı

Gece bir nehir gibi
Issız ve usulca akıp giderken
Gönlündeki meseleyi çözebildin mi?
Yoksa meseleni bir çay gibi demlemeye mi koydun
Harıl harıl yanan bir kuzinenin üstüne?
Ey insanoğlu!
Çok narinsin, çok nankörsün ve çokça zalim
Her şeyin çok ya senin
İçine baktığında ne görüyorsun?
Ne mi görüyorum
Kapkaranlık bir boşluk
İçim bir alem
İçim bir umman
Ve ben kayboluyorum

Her şey karmakarışık
Her şey kördüğüm
Her şey ve her şey…
Oysa o tüm karanlığa rağmen
Lambayı açmak için
Bir adım atsan
İşe koyulsan
Düşünmeyi, olacakları
Ve olmayacakları bir kenara bırakıp
Sen ve yine sen
İşte bak evren hizmetine verilmiş
Hayvanlar, bitkiler
Hatta mikroplar bile
Her şey hizmetine verilmişken
Yenmen gereken tek şey
Ataletin.
Yürü sarsılsın cihan
Onurlu ve şerefli bir Müslümanın ayak sesleriyle.
Yürü ayaklarına bir Kudüs gücü gelsin.
Gidemediğimiz görmediğimiz topraklar
Şifa olur yaramıza
Yeşerir içimizdeki uyumuş tohumlar belki.
Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir