KAN LEKESİ

Merve Karadağ

Kaldırımda ağlıyor Gazzeli bir çocuk. 
Gelip geçiyor yanından insanlar, 
Saklıyor kendince yaşlarını. 
Kirpikleri ıslak, gözleri yaşlı. 
Belli bir derdi var, içine içine akıyor gözyaşları. 
Kimse görmüyor onu, sormuyor gözyaşlarını. 
Belki de görünmek tek isteği
Öyledir ya insan, kalabalıklar içinde kaybolur. 
Kimsesiz, yurtsuz, anasız, babasız. 
Bakıyor etrafa puslu gözlerle, dudağının kenarında yaş, acı bir ifadeyle... 
Çünkü dünya görmez onu ve onun gibileri.
Ellerinden, dişlerinden kan damlayarak dolaşan çakal misali ,gezinir etrafta çocuk katilleri. 
Seyreyler tüm dünya katilleri, alkış da tutar elleri. 
Çocuk ağlar, dilinde kelime-i Şehadet ile, öğretir küçük kardeşine, 
Öper yaralı karnından, dolar ağzına kan tadı. 
Dünya  susar bu cinayete, vahşete.
Çocukların  gözyaşında boğulur İNSANLIK. 
Dillerde Allah, kalplerde Allah, yetiş ya Rab  ya Muhammed(sav)... 
Utancımızla bekleriz seni. 
Avuçlarımızda kan lekesi,
 İnsanlığın imtihanı  FİLİSTİN.
Zalim zulmunü keyifle yapıyor
Gökten yağmur diye kan damlıyor. 
Islandık hepimiz bu kanda, boğulduk her birimiz bu kanda. 
Bu suç hepimizin suçu ,bu günah hepimizin günahı. 
İnsanlığın imtihanı FİLİSTİN.