Camide bulduğum huzurun Cennetteki esintidir biliyorum Ben ellerimi yalnızca semaya kaldırıyorum Ölümün beni uyandıracağı günü bekliyorum
Ne zaman solsam seninle çiçek açıyorum Sevgin ve korkun aynı anda kalbimde barınıyor Sevdiğimin ellerini kaybetmekten korkuyorum İçimdeki fırtınaları bile senin için seviyorum
Hal böyleyken salih bir kul olmak amacım Seni tanımayanın yalnız selamını alırım Toprağa incitmeden basar her nefeste seni anarım Seni bana hatırlatmayan yere gölgem düşmemiştir
İnkâr ve sapkınlık elimi belime götürüyor Çekiyorum belimden İslam kılıcını, Ömer oluyorum Cahit bakışlar beliriyor yüzümde küfre karşı Senin için salladığım her kılıç ahsenle mükâfatlı
Minare bekçisi olduğum gün gölgende serinliyorum Avluda bana ilişen küfrün zerresinden eser yok Çocuklar koşturuyor, nasipler her yanda cıvıldıyor Salihlerle omuz omuza safa duruyoruz, ezan okunuyor
Muaz kadar gözü kara olur muyum bilmiyorum Ama sevdiklerimi senin için seviyorum Kâinat senden ibaret ve satırlarıma sığdıramıyorum Ezan okunuyor şimdi, bu şiiri camide yazıyorum
0 yorum