Eylül Alparslan
Pas tutmuş kanatlarım, beni ihanete götürüyor.
Kendime ihanet etmeye korkuyorum.
Bilmiyorum. Korkuyorum açıkçası,
ruhumu derin bir kuyuda asarım diye.
Ama en çok o kuyuda ruhumu değil sadece,
her şeyi asarım diye korkuyorum.
Kanatlarımı kesip elime versin diye bir cellat arıyorum.
Celladın vicdanı olmaz diye ödüm kopuyor,
Ama içimden bir yanım bunu diliyor diye kendimden nefret ediyorum.
Duyuyorum ama göremiyorum
İçindeki ses beni konuşuyor.
Peki ama içimdeki sese ne oldu?
Kim kıstı içimdeki sesi?
Beni haykıran bir ses var,
Ama ben o sesi haykıramıyorum.
Üzgünüm galiba ben kendi kendimi yitiriyorum.
İçimdeki mahzenin bir hücresinde,
Ruhumu boğuyorum.
0 yorum