Giryânî

Zikr-i hâmûş-ı mutî-i emr-i Yezdandır sükût
Ben derim çesbîde-i eshâb-ı îz'andır sükût

Zabt-ı efvahtır medâr-ı tefrih-i sadr-ı marız
Berkarâr-ı zevk-i feyz-i ayş-ı insandır sükût

İmtidâd-ı bahs iken mesmûm-ı akdâh-ı kemâl
Zâilin küfrânına nisbetle îmandır sükût

Hakk u bâtıl nüble-i Yezdan ile mâruf olur
Kim demez îcâb-ı hâl-i akl ü irfandır sükût 

Bî-akıllar pîşe-i deff-i semâ etse n'ola
Perver-i îmân ü zehr-i t'ân-ı nâdandır sükût 

Olmaz ehl-i dâniş ü fıtnatta tarz-ı iftihar
Fırka-i memdûha-i bî-kibre şâyandır sükût

Hep sükûnettir sebeb bir fitnenin mânîsine
Hüsn-i takvâ-ı velî-i zühde nîşandır sükût 

Hâsıl-ı dâr ü gir-i âzam eziyettir asıl
Hasma ser-rişte-i istihyâ-ı âsandır sükût 

Söyle Giryân nükte-perdâz-ı kemâl olmak ne ki
Ehl-i mazmun içre pinhan kavl-i âyandır sükût

*Hersekli Arif Bey’e naziredir.
Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir