DERLEME

Salih Emin Demir

Yarda bir ahvâl var 
Gözleri sönük kalıyor 
Dokununca solan küstümler 
Sakınmayınca kuruyor 
Sensin bu gönlümde açan
Sensin yaz kış solmayan 
Birkaç demet gül
Onlarca lavantasın toprağıma
Ve hep bu mısralar kokar bana
Bir sözün nefes olur 
Savrulur can olur
İçimde yanan ateşe
Közleri harlar kor olur 
Gözlerimi kamaştırıyor mavilerin 
İnsan insanda boğulur mu hiç