Keloğlu

Başlarken biz hayat denen yarışa
Ne soruldu bize, ne de duruldu
Biterken biz hayat denen yarış da
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Bilinmez bir ana sahip çıkıldı
Davullar da nicesine çalındı
Düğün dernek birbirine karıştı
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Ekmeğimiz belki birden bölündü
Belki nice gecelerce yok oldu
Nice günler gecelerle döğüştü
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Gelen güne kuş misali bakarken
Ömrümüzden nice günler çalındı
Yüreğimiz kuş misali kaçarken
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Nice umut yeşermişti yürekte
Atan minik bir kalp ile evlerde
Gider iken can paremiz mahşere
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Kıymetini bilemedik gençlikte
Açtığımız yaralar hep gönülde
İyilikten başka ne vardı dilde
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Korkularda bir anneyle bir baba
Endişeyle dertler çıkmış ayyuka
Çözüm vakti gelip çatınca başa
Ne soruldu bizce, ne de duruldu

Bunca yıl karşı durup esarete
Boyun eğip bizde girdik esarete
Yürekleri gelip ezince gölge
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Yaşanırmış bir zamanlar takasla
Ne gam varmış, ne dert, nede bir tasa
Kendimize böyle haşin olunca
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Nice putlar arkasından ağladık
Biz ne çabuk davamızdan sıyrıldık
Biz bir adım ötelere ayrıldık
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Başa gelen çekilire aldandık
Çok geceler duramadan ağladık
Ümmetçe biz nede güzel yatmıştık
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Nice şeyler bize ağır gelince
Börtü böcek yüreğime sinince
Ah etmedim bir an bana gelince
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Sözümüzü derinlere çekerken
Fikirlerdi yüzeylerde boğulan
Biz ters olduk, adaletti gereken
Ne soruldu bize, ne de duruldu

Biterken hayat denen yarışta
Ne soruldu bize, ne de duruldu
Başlarken biz hayat denen yarışa
Sözümüzle bize mühür vuruldu
Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir