Eylül Alparslan

Gidemedin hala aklımın yolundan,
Baharımın soğuğu vurdu kapına.
Yorgunluğum dindiyse omuzlarında,
Taş atma daha denizimin kıyısına.
Eylül gelmedi belki ama,
Hüzün koktu etraf bir anda.
Olmazlardan oldu ne var ne yoksa,
Sensizlik vurdu bu sefer benim kapıma.

Dinle. Belki ismim geçer gözlerinin önünden.
Sesleri uçarken kuşların üstümüzden,
Baharı getirmeye gitti rüzgarın sesinden.
Yok bil. Olmamış gibi gerçekliğimi yok bil.
Sevmek ağır gelir şimdi sana, sen say git.
Koş gel diyemem belki sana, sen var git.
Ben burda çürürüm, aklın kalmadı zaten olsun.

Sessizce kaçtım senden, hiç gelmemek üzere
Döndüğüm yer yine senin gözlerin.
Sustum hep konuşmamak üzere,
Cümlelerim hep senin iklimin.
Bilmem belki Ağustos ağır geliyordur,
Ama bildiğim aylar hiç geçmiyordur.
Hep takılı kaldım Senin Ağustosunda,
Yağmurlarında, sıcağında...

Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir