Keloğlu

Ben dik duran bir adamım

Hüznümle durmuş kanarım

Senden uzaksam yanarım

Söz etme söndürme beni

Ben dik duran bir adamım

Göğsümde durmuş bedelim

Sözcükle anlam ararım

Sustur ki seyretme beni

Ben dik duran bir adamım

Gönlümde saklar tutarım

Feryatla eş dost sorarım

Sessizce öldürme beni

Ben dik duran bir adamım

Ömrümce işler satarım

Nefsimle kavgam coşarım

Soldurma secdemde beni

Ben dik duran bir adamım

Boynumda urgan koşarım

Gam bulma kavgam yaşarım

Güldürme ağlatma beni

Ben dik duran bir adamım

Anlımda yazgım bakarım

Tırnakla dağlar kazarım

Çöl etme devşirme beni

Ben dik duran bir adamım

Söz söylemezden tarafım

Yollarla sırdaş kalırım

Aslında söyletme beni

Ben dik duran bir adamım

Zülfünde hasret vatanım

Gül yüzlü derman sorarım

Yumdurma sensetme beni

Ben dik duran bir yazarım

Hasretle mansur yabanım

Ferhat mı mecnun masalım

Çöllerde dağlatma beni

Ben dik duran bir adamım

Kurşundu bitmez kalemim

Neyzense düşman sebebim

İnletme vurdurma beni

Ben dik duran bir adamım

Anlımda yazmış kaderim

Derdimle söyler bu dilim

Ah etme yandırma beni

Ben dik duran bir adamım

Diz çökme bilmez bedenim

Secdemde ağlar yüreğim

Fermanla kaldırma beni

Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir