Elif Mert-Veda
Kalemtıraş, yazın hayatımın şekillenmesinde önemli bir okuldu. Üniversite için şehir dışına çıkıp kendimi yeni bir hayatın içinde bulduğum dönemde, geride bırakılanla kopmadığım bir bağ kurdu. Edebiyata ciddi anlamda atılımım bu dergi ile başladı. Şimdi bu derginin son sayısının çıkacağını bilmek, yüreğime oturan derin bir hüzündür. Ki ben vedaların insanı değilim. Derginin yayımlandığı bu süreçte, sayfalar boyu yan yana paylaştık duygularımızı. Yeri geldi, acılarımızı, suskunluğumuzu, heyecanlarımızı, hatta yazamamalarımızı paylaştık. Gözyaşlarımızı yazdık. Ve şimdi kalemimden dökülemeyen o şiir, çok şey anlatmaktadır.
Kalemtıraş’ta yayımlanan ilk şiirimi çerçeveletip duvara astığımı hatırlıyorum. Bir başka şiirimi imzalayıp, değerli Nazan Bekiroğlu hocama hediye ettiğimi… Bu bir son değil. Sanat, insanın hayatında hep olacaktır. Bir zaman gelir, duygularımızı ifade etmekte felsefe, din, psikoloji gibi bilimler susar; bizi yalnız sanat anlar.
Bize bu yolculukta eşlik ettiğin için teşekkür ederiz. Sen, unutulmayacak bir ilksin.
Kaleminiz susuz kalmasın.
0 yorum