Elif Mert
Sona yaklaştık. Nereden başladığına tanık olmadığımız bir yolculukta. Şimdi öyküsünü kim yazacaktı gidenin? Sanki Sisyphus’tu bizi buraya getiren. Kambur gözlerimi geceye doğrulttum. Sözcükleri içimden çekip kalemden üfledim. En zarif böyle mahvedebilirdim kendimi. Avcumu yere çevirdim. Toprak sürdüm yüzüme. Yıldızlar soğurken kahverengiyi çektim üstüme. Kimseye eyvallahı olmayan zaman geçmeye devam etti.
0 yorum