zedula
O sureti, bir kez daha, sahiden göremeyeceğini ayırt ettiğin anda film kopar. Ve sahiden tüm her şeyin aslında birer cambaz olup ihtimallerin dengesizliğinde ritim tutturmaya çabaladığını ayırt ettiğindeyse halihazırda kopacak film dahi olmayacaktır. Yine de yaşamaya çabalamalı, mayası buna dayanan o yüce türsün sen. Yaşam kısa mı, yaşamaya çabalamalı. Kaybedecek bir şeyin kalmadı mı, yaşamaya çabalamalı. Çabalamalı yaşamaya.
Güneş tekrar batacak yeni bir güne doğmak için. Sen geceyle demlen diye. Seni senden edecek, seni sen edecek yine sensin. Kaybetmeden bulamazdın seni. Seni sende kaybettin. İçindeki tüm sesleri sende susturdun. Sende boğuldun. Unutuverdin göğe bakmayı, bir dost selamı almayı, mutluluğuyla mutlu olmayı unutuverdin. Sen, sana fazlaca boğuldun. Gülü, bülbül gül eder. Sen, sana esir oldun. Yaşamda olanın kıymetini henüz yaşamdayken değil avuçlarından kayıverdiğinde yücelttin, keşke dedin hep keşke ah keşke. Mağrur oldun, gönül almadın kırdın, hiç ettin. Seni sana boğdun. Güzelliğin, gördüğün gözde olduğunu unuttun, gördüğünü sandın bakmayı unuttun. Sen sana mecbur oldun. Yolcu olduğun mekanda yolu unuttun, gülü kuruttun bülbülü zaten unuttun. Seni sana kenetledin. Kendini bulduysan da kendinde kaldın. Tüm güzellikleri sana sakladın, sende harcadın. Yaşamaya ne mümkün yalnız aşmaya çabaladın. Hep en iyi sevdin, en iyi sezdin, en iyi oldun, en iyi öldün.
0 yorum