HOŞÇA KAL(İŞTE GİDİYORUM)/ KAZIM KOYUNCU

Muhsine Sevra Kaçalin

Karadenizin Şair Ceketli Çocuğu… Dina K’ak’i… Kâzım Koyuncu…

7 Kasım 1971 yılında Artvin’de dünyaya gözlerini açan sanatçı 33 sene sonra, 2005 yılında İstanbul’da hayata gözlerini yummuştur. Müzisyen, söz yazarı, oyuncu ve aktivisttir. Kısacık hayatına büyük mücadeleler sığdırmış bir Karadeniz çocuğudur Kazım. Karadeniz’in suyunu içip havasını soluyan herkes gibi o da biraz hırçın ve biraz da asidir. Haksızlıklara karşı, yanlış gördüğü şeylere karşı sessiz kalamaz. Nev-i şahsına münhasır kişiliği müziğine de yansır Kazım Koyuncu’nun. Laz kökenli Karadeniz müziği ile Rock’n’Roll müziği sentezleyerek kendi tarzını oluşturur ve Türkiye’nin ilk laz-rock grubu olan ‘‘Zuğaşi Berepe’yi’’ (Denizin Çocukları) kurar. Bu yeni tarz sevilince Kazım Koyuncu da aynı oranda tanınmaya ve sevilmeye başlar. Sonraki yıllarda grubu dağılsa da Gülbeyaz adlı Tv dizisi ile oyunculuğa atılır ve müzik hayatına devam eder.

Çevre sorunlarına da duyarlılığıyla da bilinen Koyuncu o dönem pek çok eylemde sesini duyurmaya çalışır. Çernobil Faciası nedeniyle Karadeniz’de yaygınlaşan kanser hastalığı ile ilgili de çalışmalarda bulunur. Fakat acıdır ki kendisi de Çernobil mağdurlarından olur ve 2004 yılında kanser olduğu haberini alır. Haberi alan ailesi ve sevenleri çok üzülür. Bu süreçte dinlenmesi söylense de Kâzım Koyuncu konserler vermeye devam eder. 

2005 yılında son konserini Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde verir Denizin Çocuğu Kazım. Aynı yıl 25 Haziran’da, henüz 33 yaşındayken aramızdan ayrılır.

Vefatının ardından 2006 yılında Dünyada Bir Yerdeyim adlı albüm yayımlanır. Sözlerini Barış Pirhasan’ın yazdığı ve müziği Kazım Koyuncu ile Kemal Sahir Güler’e ait olan bu şarkı, Kazım Koyuncu’nun herkese veda ettiği bir şarkı olarak sevenlerine sunulur. İşte Kazım Koyuncunun vedası olan o şarkının sözleri:

İşte gidiyorum, birşey demeden
Arkamı dönmeden, şikayet etmeden
Hiçbir şey almadan, birşey vermeden
Yol ayrılmış, görmeden, gidiyorum
İşte gidiyorum, birşey demeden
Arkamı dönmeden, şikayet etmeden
Hiçbir şey almadan, birşey vermeden
Yol ayrılmış, görmeden, gidiyorum
Ne küslük var ne, pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki, senin yanında
Sesin uzaklaşır, her bir adımda
Ayak izim, kalmadan, gidiyorum
Ne küslük var ne, pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki, senin yanında
Sesin uzaklaşır, her bir adımda
Ayak izim, kalmadan, gidiyorum
Gerdiğin tel, kalbimde kırılmadı
Gönülkuşu, şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen, gibi sarılmadı
Işığımız, sönmeden, gidiyorum
Gerdiğin tel, kalbimde kırılmadı
Gönülkuşu, şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen, gibi sarılmadı
Işığımız, sönmeden, gidiyorum