Halime Akpınar
Zaman kekemeydi acının ortasına kurulduğunda. Zaman tükenmezdi derdin kıyısına oturduğunda. Bu yükü zaman yüklenmişti , insanın omuzlarında Anlarını yitirip gitmelerle geçerdi nasılsa. Dert zamana kambur oldu, Anlar dakika, dakikalar saat oldu... Zaman tüketti de benliğini, bir gülümsemeyi sığdıramadı hayatlara. Zaman anlamıştı, dert değil yoran, insandı. İnsan gülümsemeyi yakıştıramadı hayatına. Acıyı sahiplenip, mutluluğu öteledi... Öfkeyi merhametinin önüne alarak, Zamanın içinde kayboldu.
0 yorum