Mükremin Karaçam
Birkaç dostla içtiği kahve Kavruk kokusunda seni anımsatır Toz toprak örtmüş üstünü dantel misali Bulanık görüntünün üstünde bir parçan Bir sohbet derinliğinde ama göz önünde Üstü kapalı bir yalan gibi ama açılır Aması yok belki de, amalara sığınır Kanadı kırılmıştır, ya da yarımdır Sitem gibi çarpar sana, kırılır Kaçmak ister senden amalarından Yaşattıklarından ya da yaşatmadığından Aşikar bir sineden, içine düşmekten Yorulduğu sayenden, fırtınasından. Har vurup, savurup tekrar tutmandan Dönmem dediğinden, dönmelerinden Siperlere sığınır belki bi soluk alır Bıkmıştır harenden, nazenden, senden Sanırsın unutmayacak, ölmeyecek Sen tanırsın o da tanır Ama sen unutursun Ona sadece ölmek kalır Olmadı amalarına sarılır Kırılır parçalanır kalır
0 yorum