SAAT

Eylül Alparslan

Aşamaz oldum bir türlü sınırlarını.
Gelip gitmelerinde kayboldum.
Hafif ama ağır ilerleyişinde.
 
Durgun ve bir o kadar yorgun dalgaların içinde,
Hasretlik bir tutam iç çekişlerinde.
 
Gecenin bilmem kaçı.
Ve saat öylece işinde.
 
Ne mana durup ya da bakmakta,
Koşup ya da kaybolmakta.
Sensiz iken sessiz buralar, her şey boşlukta.
 
Günün bilemem kaçı.
Ve saat öylece işinde.
 
Yalnız sokağın ucu,
Simaların karanlık gölgeleri,
Her şey yerli ama sen yerinde değilsin.
 
Ayın bilemem kaçı,
Takvim hâlâ yerinde.