Nergis Doğan

Ah be ninem
Ne çok şey değişti senden sonra
Ne çok ağaç devrildi de
Kargalar üşüştü tepelerine
Öyle bir zehirli hâle getirdiler ki
Kendi yetiştiği toprağı beğenmez oldu ninem

Dostum gardaşım diyen bile
Meğerse bilememiş bu işin aslını
Seviyorum deyip uğruna dünyaları yakarım diyen
İki güne kalmadan olmaz deyip maziye gömüldü ninem
Kimileri var ki özgürlük deyimi düşmez dillerinden
Adalet dediler ama adaleti öldürdüler dilleriyle
Ortalıklarda adalet kaldı mı bak ninem
Hümanistim  diye geçinenler
Dünyada vuku bulan zulme sessiz kaldı 
Duymazlıktan geldi ananın ah-u figanını
Görmek istemedi miniğimin ağlayışını ninem
En çok acıtan da neydi bilir misin ninem? 
Müslümanım Elhamdülillah diyen kadeşlerim 
Dinden ayrı düştüler 
Çocuklarını İslam ahlakıyla değil de 
Batının modern gidişatıyla yetiştirdiler  ninem 
Oysa benim ecdadım  göğsündeki iman ile 
Elindeki Kuran ile kazanmıştı tarihteki mücadeleleri demez miydin? 
Elimizde tek şey vardı ki o da imanımı, kardeşliğimiz idi
Diye öğüt vermez miydin ninem? 
Kardeşim diyen kardeşini 
Evli olan eşini öldürüyor  ninem 
Hiç kimsede tahammül kalmadı 
Ne anne babaya ne kardeş  kardeşe ne insan insana 
Katlanamıyor artık be ninem? 
Sizler yokluk içinde varlığı yaşarken 
Bizler  varlık içinde yoklukta kaybolmuşuz ninem

İnsanlık ölmek üzere ninem 
Ağır bir yara aldı 
Ölüm kalım mücadelesi veriyor 
Bir ümit bekliyor varlıklar 
Bir umut sadece bir umut ile ninem 
İnsanlığın iyileşmesini bekliyorlar 
İnsanlığın kendilerine kucak açmasını 
Bekliyorlar ninem 

Anlat ninem maziyi anlat bana 
Sevgiyi merhameti insanlığı anlat ninem 
İnsanın içindeki sönmeyen nuru 
Kötülük nedir bilmeyen kalbi 
Zalimden bahsedilince çatılan kaşları 
Mazlum denilince yaş akıtan gözleri 
Anlat anlat ki bileyim ninem 
Kategoriler: Şiir

0 yorum

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir