Çiğdem Doğan
Yüzüyoruz adeta suretler içinde Aciz kullarız canlıya bile hürmette Mutsuzuz aslında hep mutlu görünsek de Durmayı bilmiyoruz hiçbir sözümüzde. İnsana hayvana kalmamış zerre saygı İçimizde bitmeyen derinden bir kaygı Kafamızda daima sinsi bir önyargı Bulamıyoruz yaralarımıza sargı. Bilmez olduk anne baba, dost akraba eş Söze gelince insanlık el ele kardeş Kokuyor cesetler her yer dolup taşmış leş Hiç insan yok Allah’ım belki üç belki beş. Ahkâm keseriz türlü konuda cahilce Lakin susarız sevgi saygı hoşgörüde Tüketiyoruz düşünmeden bilinçsizce Yok oluyoruz bunca varlığın içinde. Açığı gizlisi kalmamış günahların Haddi hudutu da yok alınan ahların Bir hiç uğruna yakılan onca canların Vebali çok ödenmez, olsa dünya malın. Toprağın altına girdiğinde ey insan Anlarsın, olursun her yaptığından pişman Asıl olan ölmeden evvelinde yanman Özüne sözüne her şartta sadık kalman. Sakın ha kanmayasın bu yalan dünyaya Güvenmeyesin ne yokluğa ne varlığa İyilikle doldurasın heybeni bolca Bilinmez sırlar vardır toprağın altında.
0 yorum