Dilan Kalay
Her geçen gün biraz daha acıyor canım. Her geçen gün biraz daha uykusuz kalıyor bedenim. Her geçen gün benliğimden çıkıyorum, İnsanı yaşarken öldürebilecek tek gerçek... Ben, ben değilim artık. Her mısrada bir servet taşıyor bu gönül. Uyu diyorlar geçer belki, Uykunun ne olduğunu bilmediğimi bilmiyorlar ki... Sevgisizlik vurdu bu gönüle. Yaşamanın ne anlamı kaldı Sevenlerin uçup gitmesiyle, Kuraklık oldu bu gönül…
0 yorum